Hiroc’h ha rustoc’h oa e varo eget na vez lost ar zaoud koz epad gwrez an hanv. Na pebez penn ! Ar barver paour a lammas an aon war e gein, hag eun eston n’edo ket.
— « Daoust, eme mestr ar reun hir, daoust ha te a deu da grenna va baro d’in ? »
Petra bennak ma krene war e dreid dindan sellou du an aotrou Fistoulig, (sellou ken lemm hag e aotenn), Mazoïg ne gollas ket e benn ; kaout a reas nerz a-walc’h evit stoui dre an hanter, ha gant e vouez ar floura e respontas :
— « Ya, aotrou, rak barver oun dre vicher. »
— « Mâ ! eme egile, en eur vont en e gampr, Mazoïg war e lerc’h, arabad koll amzer neuze ; ne varc’hatan ket : mar kempennez mat ac’hanon, setu aze war an daol ar pemp kant skoed, mes ahendall, mar kignez ac’hanon eun distera, sell e kichen ar yalc’h eur bistolen, pemp tenn ebarz, hag a gavo an hent da vont ez penn ! »
Mazoïg a zonjas : « Aman, kigna a zo mervel ; aman, dindan boan da veuzi, eo red neui pe eva an dour. »
An aotrou Fistoulig n’oe ket pell evit azeza, ha Mazoïg kennebeut ne zaleas ket d’ober eun taol lemm d’e aoten. Ar zaoun oe fardet ker buhan, ha setu eur berniad kloz a livas e gwenn baro an aotrou.
Edo ar barver o vont da skei an taol kenta, pa zavas an aotrou e benn :
— « Ah ! emezan, lavar d’in, va den, da hano da genta-penn, rak em eus aon, te zo eul labous a varver… »
— « Va hano, aotrou, a ra d’an dud c’hoarzin ; farsus eo, n’eo ket anavezet dre ar C’hap. »
— « Lavar atô, pa c’houlennan diganit, seiz
