— « Penôs, a c’houlennas-hen digant ar plac’h, ha gwelet ho peus Eveldon ? »
Ar plac’h a zellas ouz he mestr, hag o welet e varo hanter-droc’het, saoun ouz e veg, ne oa-hi ket evit miret da c’hoarzin.
— « Oh ! nan, aotrou, biskoaz n’em eus gwelet eveldoc’h, biskoaz em buez ! »
— « Hag houman a ra ar zod ganin-me ? Me c’houlen ha gwelet ho peus Eveldon ? »
— « Nann, aotrou, nann, morse ! »
— « Dre belec’h neuze eo diskennet Eveldon, pe kousket edoc’h, p’eo gwir n’ho peus ket gwelet liou eus ar barver ! »
— « Ah ! entent a ran breman, eme ar plac’h, c’houi a zo o klask Bouchadin. »
— « Petra, eme an aotrou, me o klask boucha d’am flac’h, hag e kredit, lichuen, va zamallout er c’hiz-ze ! Me a lavar d’eoc’h ne uzoc’h ken kals a vouteier em maner diwar gement-man. »
Hag hen er-meaz da glask penn eus Eveldon.
Digouezet er porz, ar Fistoulig a glevas eur vouez o krial : « Forz va buhez ! » hag ar vouez a zeblante dont diouz al… lec’h-distro ; ha setu an aotrou da welet, hag o kaout e borzier hanter-veuzet el lorgnez.
— « Flerius ! piou en deus da daolet aze ebarz ? »
— Mevaünan, eme egile.
— « Te da-unan ? Mâ ! chomm aze, a respontas ar mestr, mar kavez brao neui ebarz.
Neuze Fistoulig, o welet an nor-dal digor-kaer, a intentas edo nijet kuit ar barver. Hep chom da varc’hata, ez eas d’e varchosi hag e lammas war gein e varc’h du-diaoul, hag en hent da redek war-lerc’h Mazoïg.
