Ar brilli a voe fritet druz-druz ken ma rede an aman warno, evel ma tiver an eol poulladet er boestou sardined. Ar c’hosa gwin eus an hostaliri a voe war an daol, ha meur a voutailh, goloet o c’hof gant ar boultren, a voe divontet. Red e oa echui koulskoude araok ma erruje ar mestr en ti. Setu Lanig ’ta gervel ar plac’h, hag hi ken buan war laez.
— « Pegement eo ? eme Lanig ; me a baeo. »
— « Tra, tra, eme Laouig ; va zro-me eo hirio. »
Setu reuz ha dispac’h etrezo, ma ’z oa red d’ar plac’h laret, evit digas ar peoc’h, tenna d’ar blouzennig verra.
— « Oh ! nann, eme al louarn fin a yoa Lanig ; skoulmit ho mouchouer war ho taoulagad, hag an hini ac’hanomp a bakoc’h da genta a vo d'ezan an henor da furchal e yalc’h. »
Setu great ar pez a oa lavaret. Ar paour kez plac’h ! Troï ha distroï a ra dre ar gambr, e-pad ma tisken war bouezig Lanig hag e bôtr Laouig, laoueneat o daou gant eur c’hofad brilli fresk. Troï ha distroï a rea c'hoaz pa erruas ar mestr er gear, hag hi lamma warnan : « C'houi a baeo ! » emezi.
Gwir e lavare : ar mestr a rankas paea ! Evelato, ar plac’h penn-skanv-ze a brenas, en taol-man, skiant ha furnez diwar he c’houst ; rak kaset e voe kuit diouz eun ti e leac’h ma ’z edo en he eaz.
Araog an noz, hon daou lakepot a skolaerien a zigouezas er gear e Kemper ; e-leac’h frikou, e voe roet d’ezo korden war o ler. Antronoz da greisteiz, Lanig ha Laouig a oe distroet d’ar skolaj ; ha goude beza, en devez-ze, koaniet gant bara sec’h ha kalz… mez, va zaou gamalad a zistroaz d’o gwele, na oa ket bet tommet en nozvez tremenet.
Direbech kaer int deuet da veza o-daou da c’houde, ha d’an 31 a viz mae, d’ar bloaz war-lerc’h, pa ’z eas skolaerien ar Pont da berc’hirina da di an Itron-Va-
