Feiz ! gouzout a raimp awalc’h ar wirionez er c’hiz se. Deomp. Yann a ya kuit. Ervoan a zeu.
Ne ouzout ket, marteze, Ervoan, evit petra am eus lavaret d’it dont aman. Kavet ec’h eus, evelato, e oa tenval va dremm, p’oun bet d’az kerc’hat.
Ya, Jobig ; eaz oa gwelet an enkrez en ho taoulagad.
Ha gant gwir abeg, mignon. Ema Yann o paouez mervel. Edon o komz outan, eur c’hard heur bihan zo. Kouezet eo bet, dirazoun, a dreuz kof, en eun taol krenn, gand eur maro rust.
Petra a livirit, Jobig ? Ha ne ket deuet ar beleg da rei d’ezan e zakramanchou diveza ?
N’eus ket bet amzer da c’hervel an aotrou person da zont. A hend all, piou a lenvo e kichen arched an den ze, piou a zalc’ho sonj anezan, piou en devezo keuz d’ezan, piz bras evel ma veze ?
Klevet em eus, evit gwir, meur a weach, tu ma, tu hont, tud o lavaret ez oa piz eus ar re biza.
