Me eo, Sant Per, me eo Perig, ho fillorig.
Te, va Ferig, n’eo ac’hanout nemet eur pennglaouig. Kredi a rez, neuze, e teuer d’ar baradoz rag eeun er c’hiz se, paour keaz ? N’eo ket. Ar re zalvet a ya holl, kouls lavaret, da ober da genta eun droïg bennak er purgator.
O va faeron karet, n’em eus ket gwelet zoken ar purgator war an hent ma teuer aman gantan. Me zo deut aman en eun taol nij, evel eur goulmig Vreiz, a denn askel. Digorit d’in mar plij. Sant Per, va zant Per chentil !
Mat; ne c’hellan ket rei digor d’it. Chom aze da ober da burgator.
Allaz Doue ! e peleac’h ema neuze ar re am eus ker karet, va eal mat, santez Anna ha santez Barba ? Petra reont eleac’h dont d’am difenn ?
Ema ar re ze holl em c’hichen. Mes lavaret a reont d’in ez eus, dioc’h gourc’hemen an Aotrou Doue, eur zant all en devezo ar blijadur d’az lakaat da vont d’ar baradoz.
Pehini, Sant Per benniget, pehini ?
