Pajenn:Disanv - Sarmoun ar vesventi, 1839.djvu/16

Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
— 14 —


Te, tad cruel ha detestabl.
Dre un tech gen abominabl,
D’o c’hass bemdez da fonçz an dour
O tevori pris o labour ?
Mes greomp silançz var ar poent-mâ,
Rac bez e zeo an distera
Deus effejou ar vesventi
Hac a froues an hostaleri.
Un effet all perniciussoc’h,
Mezierrien, eo dre ma ra deoc’h
Coll crenn ho reputation,
Peb santimant ha peb renom.
Al lounqerrien, peur-liessa,
En em gred tud eus ar c’haera,
Tud a speret ha tud güiziec,
Ha casimant oll-galloudec.
Nep a gleffe’n hostaleri
An dræsen en em bompadi
Demeus e oll actionou,
E droyou fin, e zantimantchou,
A lavarfe sur ne ve den
A guer bras consecançz hac en,
Ha ne zéus qet guelet e bar
Pell-amzer zo var an douar.
En em drompla res, rac-se tao ;
Va selaou, lounqer divalo :
Adalec ma zout deut Mezier,
Da sqiant bras e bêr amzer