Hac adieu d’e gonversion…
Ha n’oc’h eus-hu qet oll clêvet
Meur a veich epad eur retret
Furedou an hostaleri
A greiz calon o prometti
Ne vijent mui biqen mezo,
E vijent sobr var o meno ?
Mes petra int hirio an deiz ?
Evel a viscoas tud direis,
Evel a ziaguent diveset ;
Mezierrien ha mezierezet.
Ne lavaràn qet gouscoude
Ve impossubl d’ar seurt tud-se
Donet da veza reglet mat,
Hac o habitud da guittât ;
Rac beza o deus mil moyen
Da en em gonvertissa crenn
Mes, siouas ! ne fell qet dezo
Ober usaich sus anezo.
Ar volontez deo tout a vanq,
Ha nonpas ar c’hraçz puissant ;
Ar viçz eus o mesventiou
O dalc’h en o habitujou,
Ha contant en o esclavaich,
D’e guittat e zint digouraich.
Ar mezier zo eun hitropic :
Seul ma c’haval, seul an itic
A drantel en e vouzellou
