Oc’h an anevalet cruel !
Penaus eta, tud malheurus !
Penaus, Mezierezet flêrius !
N’ellor biqen disc’hrisienna
Eus ho toues an habitud-mâ !!!
Penaus ! biqen na gundufet
Eur vuez sobr, fur ha reglet !
Mes, assamblet amâ hirio,
Deoc’h oll souden me zisquezo
(Da viana m’am selaouit)
Ar monstr barbar a adorit ;
Ha ma n’ho convertissàn get
Eus hoc’h habitud milliguet,
E c’hanavesot dre avançz
Ar malheur hac an dismegançz
A dennit var ho famillou
Dre ar viçz eus ho tebauchou,
Ha ne vezot qet souezet
Pa o guelot oll erruet.
Nac y zo trist ha pernicius
D’al lounqesennet malheurus !
Rac certen ar malheur brassa
Evit an den var ar bed-mâ
Eo dont d’en em abandoni
D’an habitud a vesventi ;
Car ar viçz-se en discaro
A zeiz da zeiz bete’r maro
Da eun abim a zisursiou,
