2 r<>
LOUIS
Reson (o) heus, ostises, ded an tapis aman, (mes) ne gefed qued estrang ma han do priata ; bed tranquil (ostises), coand terib o cavan [me] yue 160 a netra a lairred a sou guenech asé? AN OSTISES
Ar pes a sou ase, otro, ne qued lairred ; mes roed ehe din a gand soaing da uired, mes non pas evid och, rac prometed ehe en presans tud credab a dirac eun Doue ; 165 rac mar doch sod, otro, me na non qued quiriec, rac ne reed qued din ar pes o heus songed. LOUIS
Sel ar gantoulien vor, penos ehe fier! mar queres, boed ar vud, (e)vouty da fry em reir AN OSTISES a ja quid, LOUIS a gontinu :
Ebien (e)ta, mest Franses, ded ar hartou aman 170 (ma) trohomb on dou, da houd pif (a) rey an dorn quentan ; dal [eta mest], Franses, eur roue (e)meus troched, din edober an dorn, ne neus qued da lared. Trohed breman, Franses, mesqued mad (e) ar hartou ; ne voelfed qued er fad a dreus do moustagou. FRANSES
175 Nebon, gueled a voailch, eb dale evoelfed ; ne non qued eun asen da hoary las quaned ; mes huy (a) sou eur farser, me a voel se breman, 2 v° doust penos evou cond quend fin ar barty rnan. LOUIS
A huy a jal a bars, Franses, ma mignon coand? 157 ostises queset quenech an tapis B. reson eo hostises C. 159 ehomed tranquil A. rac goel coant en ho C. goel goant ho cavan me L. cf. 513. Sur l’emploi de terib adverbialement, voir J. Dunn, La Vie de saint Patnce, p. 34, note 1. 160 a lairres B. En disant ce vers, Louis lui porte la main au corsage.
Digitized by