p’hou pehai queméret cant aral d’hou secour, èl p’hou pehai ean lahet hou ç’hunan ; èl-cé é ma gùir é hoès reit er marhue d’hun Salvér, a n’hou pehai groeit meit ur pehet marhuel, querclous èl pe n’en dehai quet er behérion aral secouret doh ou zu ; hac é ma gùir ehué é ellet tennein quement a bourfit ag é Bassion hac a é varhue, èl pe n’en dehai souffret, èl pe ne vehai marhue nameit aveit oh-hui hemp quin.
1°
ONSIDÉRET er ræsonieu e zeli hou laquat de zihoal doh er golér. Er golér e lam é santimant mad guet mab-dén, hac e vir doh t’ou a vout é stad de receu faveurieu ha græceu er Speret-Santel, péhani ne repoz meit én ineanneu douce hac é peah. N’en dès nitra quen infam ha quen horribl èl un dén é colér. Un dén scandalus hac hum laqua liès é colér, e zisco d’en ol goannedigueah ha bihanité é speret. Un dén patiant e zou excellantoh eit un dén crihue, emé er fur Salomon, ha gùel é bout mæstr d’é gourage eit gouni kærieu dré vrezel.
