Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
bermet d’ac’h derc’hel ac’hanoñ, pa n’am be ket amzer da goll ? D’ho labour arre, tra didalvez, ha raktal ! — emezañ, gant eur zell drouk.
Ar bugel n’oa ket evit herzel da c'hoarzin. — Eun taul mat d’eoc’h, autrou, emezañ, n’ho pe ket ezom lunedou, anez ne vijac’h ket pell o terri diou weren hoc’h eil-lagadou, gant al luc’hed flam a lam dious ho penn !
— Sell ’ta, ar pen-danvad ’zo ’hober goab, hag a gred en deus spered eun ael ! - Ha pa gredfen, autrou kaes ? Ha n’ouzoc’h ket mui ez oun eun ael eus an nenv ? —
— Te, eun ael eus an nenv, ha n’hallez ket zoken koms seven ha dereat ous an dud ! Neket deus an nenv e teuez ; dious al loar, ne lavarañ ket. Te zo bet diskennet
