Rak en oabl e welomp keumoul du
Pounner ha dare da strakal,
Hag en hon bro, siouaz, a bep tu,
Ar fall, an dizurz dishual.
Deut da c’houlen bean skoazellet,
Ewit gallout miret ’n ho kreiz,
Ar fe gristen keit-zo gwriennet
E-barz kalon bugale Breiz.
C’houi, gantan oad, ar boan, daoubleget,
Deut d’hunvreal er baradoz ;
Ar Werc’hez, agred d’in, na ro ket
Gwelloc’h bennoz ’wit d’an den koz.
Tado ha mammo ho peus ive
Reuz da vat, ha trubuilh meurbet,
Deut da c’houlen digant Mam Doue
Chom divlam ha kristen bepret.
Deut c’houi dreist-oll, yaouankizo Breiz,
Da bedi Itron Wir-Zikour ;
Rak er bed a zo kuzet a leiz,
’Wit ho tapout, stigno treitour.
Deut, ma mignoned, Barzed kristen,
Da c’houlen digant ar Werc’hez
Ma vezo bepret skeltr ho telen
’Wit hadan vad ha levenez.
Deut niverus dimeus Breiz Izel ;
Brao eo bale, krog eo an hanv !
Daoust d’ec’h diouz Gwengam da vean pell,
Karante ’dle rei d’ec’h troad skanv.
Eun dudi e vezo d’ec’h klewet
Mouez ar c’hloc’h bras o son bepret,
O kas pell e voubou ’wit laret :
Da Wir-Zikour deut Bretoned !
