Distera lomm avel a laca faç an dour
Qement laret ne qet flour,
Ho contraign da stouët ho qein ;
Ha me, qen ferm evel ar vein :
Ouspenn, dimeus an heaul e harzan an tomder ;
Ne ran van rac neb goall amser.
Ezen evidoc’h so tourmant ;
Tourmant, din, ezen a seblant.
Ha c’hoas, ma vizec’h deut ama, er voasqeden
A ren em c’hichen tro-var-dro,
Hir ha ledan var ar bro,
Dioc’h an arneu ho tioalfenn :
Mæs ne veler nemeur ac’hanoc’h o sevel
Nemerd var bordou leïz eus a vro an avel.
An natur a so bet en oc’h andret criz bras.
Ar benduën a respontas :
Ho truëz em andret, dimeus ho calon vat,
(Ha va bennos gueneoc’h,) a so eur merq anat ;
Mæs bezit disourci : an avel evidoc’h
Mu’guet din so dougeaploc’h ;
Me a bleg, mæs ne dorran qet.
Betehenn, c’hui oc’h eus allet
Oud an arneu hac e arraich
Herpel calet eb caout dommaich ;
Mæz chommomp betec an nos.
Ne oa qet achu mat e c’haus,
Pajenn:Goesbriand - Fables choisies de La Fontaine traduites en vers bretons.djvu/16
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ