Neoah Doué el lacas én ul léh douç ha cloar,
Én ur jardrin hanhuet baraouis ag en doar ;
Azé hur hetan tad e huél er gùé caërran,
Hag e gav a bep-tu er fréh er ré huêccan :
Daibret a ol er fréh e zou amen ér gùé,
Ne zihuennan doh-oh, emé en Eutru Doué,
Nameit fréh er huéèn ag er faus abiltæd,
Mar daibret a nehi hemb manq é varhuehet.
Satan, er serpent couh, perpet lan a ivi,
E zas de gavouèt Èv hag e laras dehi :
Nag é taibrehoh-hui ag er fréh dihuennet,
Ne hoès chet de zougein ha ne varhuehet quet.
Mar daibret ag er fréh e zihuennér doh-oh,
Hui e vou èl Douéèd, hui e vou abilloh ;
Quentéh é tigueorou nezé hou teulegad,
Hag é hanàuehet en droug a zoh er mad.
Èv trompet e sentas doh er sperèd treitour,
Hag e dorras hemb méh gourhemèn hé hrouéour ;
Hi e daulas hé dorn ar er fréh dihuennet,
E zaibras hag e ras de zaibrein d’hé frièd.
Digueor e hras, gùir-é, quentéh ou deulegad,
Hag ind e hanàuas en droug a zoh er mad ;
Ind e huélas er mad ou doé, allas ! collet,
Hag en drougueu hemb par en ou doé méritet.
Rac ma hoès, emé Doué, torret men gourhemén
É sentein doh Satan, chetui hou pénigen :
En doar vou milliguêt, ha mar vennet bihuein,
Ret e vou labourat ha ret e vou huisein.
Un æl e scarh ér mæz hun tad ha mam quetan,
Ha guet ur hlean e splan avel ur goahad tan,
E hoarn en or doh-t-hai eit n’en dênt quet én dro,
Ha d’ou jardrin bourrus é larant quenavo.
Er boén hag el labour, en nan hag er séhed,
Er yeinnion, en tuemdér e za quentéh ér bed :
Ol en dud e varhuou é creis er souffranceu,
Eit monnèt de losquein é creis en tourmanteu.
Adam hur hetan tad ha ni é vugalé
Ne véritemb enta nameit colér un Doué ;
Mæs, dré é vadeleah, Doué é léh hum vangein
E hratas a nezé é Vab eid hur salvein.
