169
An devotion d’ar Verc’hes.
Recours ato ma obtenin
Dreizi pardon d’am ene.
Rac ne deffe quet ar galon
Da zont d’en em resolvi
D’am dilesel en abandon,
Endra zeuin d’he invoqui :
|
|
O hano santela Vari !
Dindan pini ne dle den
Dont jamæs da zisesperi,
Mar car ober pinijen.
Rac se, Mari, mam a druez,
Refuj an oll bec’herien,
Chom a rin epad va buez
Etouez ho servijerien ;
Hac evit ma vezin salvet
O caout deoc’h devotion :
Me ho supli d’am c’hemeret
Dindan ho protection. Amen.
|
Maria, ô nomen sub quo nemini desperandum ! S. Aug. [1]
|
CANTIC VAR AR RÆSON
Da veza devot d’ar Verc’hes. Var an ear gallec : Dieu tout-puissant, Dieu de bontè : Oc’h he chenj un nebeudic, pe var an ton : Sellit an dra-ma, pec’herien, ma reot brema guir binijen.
BEzit devot da Vam Doue,
Hac e sauveteot hoc’h ene :
Ret eo erfat e ve guirion
Ha sincer ho tevotion,
Hoguen evit ma ve sincer,
Clevit petra so necesser.
Da guenta oll ispicial
Eo requise ve cordial,
Me lavar un devotion
A ve eus a greis ho calon,
Ha non pas epquen a c’henou,
|
Pe divar bec ho musellou.
Ar praticou exterieur
A so excellant, mar bezeur
En desir da blijout dezi,
O tiouall na zeuet d’he blessi,
Oc’h ober traou disagreabl
Dirac he bisaij venerabl.
D’an eil, eo ret e vec’h fidel
En ho tevotion santel,
Hep jamæs he abandoni,
|
- ↑ Aug., Enarr. in Ps. LVIII, sermo II, 11.
