Pajenn:Heuriou brezonnec ha latin.djvu/211

191

An Devotion evit an Anaon-vad.

---

CANTIC VAR AR PROS

Dies iræ, dies illa, pehini a vez canet en Ilis da Ofiç an anaon, hac a so ivez excellant evit en em recommandi d’an drugarez a Zoue var benn an deiz terrubl eus ar varn. Mad ve deoc’h he lavaret alies , ispicial pa’z it da gofes ha pa assistit en oferen an anaon. Var ton : Pec’her vil pell bras obstinet.

D’An deis bras, d’an deiz a goler Pa’z aïmp oll dirac hor barner, E vezo devet ar bed-ma, Test ê David gant Sibilla.	DIes iræ, dies ilia solvet sæclum in favillâ, teste David cum Sybillâ.
Pebes spont a vezo neuse, Pa deuiô ar barner terrubl-se, Da examina gant rigueur Quement en deus grêt ar pec’heur.	Quantus tremor est futurus, quando judex est venturus, cuncta strictè discussurus.
Un drompill a vezo clevet Partout dre bevar c’horn ar bed, Evit dastum en general An oll dirac an tribunal.	Tuba mirum spargens sonum per sepulcra regionum, coget omnes antè thronum.
Ar maro a vezo spontet Couls hac an natur, o velet Ar bed oll o ressuscita Da gaout ho setanç diveza.	Mors stupebit et natura, cùm resurget creatura judicanti responsura.
Eul levr a vezo digoret Eleac’h ma vezo comprenet Quement a fournisso matier Evit barn ar bed, d’ar barner.	Liber scriptus proferetur, in quo totum continetur, undè mundus judicetur.
Evel ma vezo asezet, E vellot oll an traou cuzet ; Ne vano drouc an distera Na vezo venjet aneza.	Judex ergò cùm sedebit, quidquid latet apparebit, nil inultum remanebit.
Allas ! petra livirin-me ? Piou d’am sicour a bedin-me ? A-boan e cafo assuranç,	Quid sum miser tunc dicturus, quem patronum rogatu-