| evel ma voa er gommançamant, hac a viscoaz. Evellen bezet gret.
Antif. O veza quer caer ha quen agreabl da Zoue, Guerc’hes, e prosperrot hac e regnot en despet d’hoc’h adversourien. Antif. Doue a sicouro an Ilis. |
Sicut erat in principio et nunc et semper, et in sæcula sæculorum. Amen. Ant. Specie tuâ et pulchritudine tuâ, intende, prosperè procede et regna. Ant. Adjuvabit eam. |
|
HOn Doue eo hon refuj hac hon nerz, pehini a zeu d’hor sicour en afflictionou bras a so erruet gueneomp. Abalamour da-se ne spontimp quet, pa zeue an douar da grena nada horjella, hac ar menesiou da veza strinquet en gouelet ar mor. Pa zeufe ar mor ive da sevel he vouagou gant un trous terrubl aziouc’h hor penn, ha da ziscar memes ar reier, en he fulor hac en he gourrouç, n’hor bezo aon ebet. Rac ur rivier a c’hraçou hon rejouis en kear an Autrou Doue, pehini eo an Ilis santifiet ganta evit he zemeuranç. Doue so gueneomp ato en he c’hreis, evit he derc’hel ferm, hac a vezo vigilant d’he difen mintin c’houlou. He adversourien so bet estonet oc’h he guelet o prosperi, hac a[r] rouanteleziou so en em |
DEus noster, refugium et virtus : adjutor in tribulationibus quæ invenerunt nos nimis. Proptereà non timebimus, dùm turbabitur terra : et transferentur montes in cor maris. Sonuerunt et turbatæ sunt aquæ eorum : conturbati sunt montes in fortitudine ejus. Fluminis impetus lætificat civitatem Dei : sanctificavit tabernaculum suum Altissimus. Deus in medio ejus, non commovebitur : adjuvabit eam Deus manè diluculò. Conturbatae sunt |
