| nabitur Dominus : ego autem in multitudine misericordiæ tuæ.
Introïbo in domum tuam, adorabo ad templum sanctum tuum : in timore tuo. Domine, deduc me in justitiâ tuâ : propter inimicos meos dirige in conspectu tuo viam meam. Quoniam non est more eorum veritas : cor eorum vanum est. Sepulcrum patens est guttur eorum : linguis suis dolosè agebant, judica illos, Deus. Decidant à cogitationibus suis, secundùm multitudinem impietatum eorum expelle eos : quoniam irritaverunt te, Domine. Et lætentur omnes qui sperant in te : in æternum exultabunt, et habitabis in eis. Et gloriabuntur in te omnes qui diligunt nomen tuum ; |
da fiziout enna ; mæs evidon-me, o consideri an abondanç eus ho trugarez, a la[c]aï [1] va oll fizianç enoc’h.
Hac ec’h antrein en ho ti, evit hoc’h adori en ho templ santel gant cals a zoujanç hac a respet evidoc’h. Ma Doue, grit ma querzin en hent eus ho justiç hac ho santelez ; hac abalamour d’an adversourien eus va ene, dirijit ha reglit va c’hamejou en ho presanç. Rac ne deus na sincerite na guirionez en ho guenou ; bac ho c’halon a so leun a vanite hac a gorruption. Ho gouzo[u]c [2] a so evel ur bes digor, dre pehini a sorti ar flear eus ho c’halon ; ho zeot a implijont da lavaret guevier ha da drompla ; hoguen c’houi ho barno gant justiç, va Doue. Na bermetit quet e teuent a ben eus ho goall desseinou ; sul vrassoc’h maz eo an niver eus ho c’hrimou, sul belloc’h ive ho cbasseot diouzoc’h, pe ho deveus bet an ardieguez d’ho courrouci, va Autrou. Mæs quement a laquea ho esperanç enoc’h-hu, bevent gant joa ; rac eternelamant en em rejouissint, hac e chomot ganto. Enoc’h-hu epquen eo en em c’hlorifio quement hini a gar hoc’h bano, abalamour ma squillot ho craç hac ho penediction var |
Pajenn:Heuriou brezonnec ha latin.djvu/586
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
566
Ofiç an Anaon.
