|
Antiphona.
In loco pascuæ. |
Antifonen.
Eleac’h ma zeus abondanç. |
|
DOminus regit me, et nihil mihi deerit : in loco pascuæ ibi me collocavit. Super aquam refectionis educavit me : animam meam [c]onvertit [1]. Deduxit me super semitas justitiæ : propter nomen suum. Nam et si ambulavero in medio umbræ mortis, non timebo mala : quoniam tu mecum es. Virga tua et baculus tuus : ipsa me consolata sunt. Parâsti in conspectu meo mensam : adversùs eos qui tribulant me. Impinguâsti in oleo caput meum : et calix meus inebrians quàm præclarus est ! |
AN Autrou Doue so oc’h ma gouarn, ha ne vanco netra d’in, eleac’h ma zeus abondanç a vouet d’am ene, oun lequeet ganta evel unan he zenved. E quichen an dour fresq eus he c’hraç, en deveus ma c’hunduet hac en deveus grêt d’am ene distrei outan. Digacet oun ganta en hent eun eus va silvidiguez, abalamour d’ar c’hloar eus he hano. Hac evelse, va Doue, pa querzen en creis an devalijen eus ar maro, n’em bezo aon rac maler ebet ; abalamour ma emaoc’h gueneen. Ar voalen pehini so en bo tourn evit ma ren ha ma difen, a so ur sujet a gonsolation evidon. Preparet hoc’h eus dirason ur bouet cre d’am souten a enep ar re pere a zeu d’am attaqui ha d’am persecuti. Squillet hoc’h eus em c’halon an heol eus ho craç da zouçat va foaniou : o peguer caër eo ar c’halir gant pehini hoc’h eus-hu mezvet va ene-me a joa ! |
- ↑ Kouezhet eo ar c dre zarvoud.
