|
R/. Gant princet he bobl, en renq an Ælez hac ar sænt. |
R/. Cum principibus populi sui. |
|
Ar bedervet Quentel. Eus a Job.
REspondit d’in, va Doue, peguement a vechancete hac a bec’hejou am eus-me commetet ? Disquesit d’in va c’hrimou ha va offançou. Perac e cuzit-hu ho pisaij ouzin-me, va Doue, hac em c’hemerit evit hoc’h ad-versour ? Enep un delien pehini a ia gant an avel eo e tisquezit ho callout (evit he exerci em enep-me ), ha ne boursuit nemet ur blouzen seac’h, evit ma bours[u]-me ? [1] Rac poaniou c’huero a scrifit em enep, evel pa falfe deoc’h ma c’honsumi ha ma usa evit pec’hejou ma iaouanctis. Evel ur c’hriminal a ve un houarn bras var he dreid, oun lequeet gueneoc’h. Remerquet hoc’h eus va oll gomportamant, ha consideret bete roudou va zreid: ha me na doun nemet evel ur c’hai[g]n [2] a dle beza consumet gant ar breinadur, ha debret gant ar prenvet evel ur c’hoz guiscamant. |
Lectio 4. Job. 13.
REsponde mihi : quantas habeo iniquitates et peccata ? Scelera mea et delicta ostende mihi. Cur faciem tuam abscondis et arbitraris me inimicum tuum ? Contrà folium quod vento rapitur, ostendis potentiam tuam, et stipulam siccam persequeris ? scribis enim contrà me amaritudines, et consumere me vis peccatis adolescentiæ m[e]æ [3]. Posuisti in nervo pedem meum, et observâsti omnes semitas meas, et vestigia pedum meorum considerâsti. Qui quasi putredo consumendus sum, et quasi vestimentum quod comeditur à tineâ. |
|
R/. Ho pezet memor ac’hanon, va Doue ; rac va buez a dremen evel ur mouich avel, ha souden n’em guelo mui den var an douar. V/. A vouelet an abim am eus criet outoc’h, va Autrou, va |
R/. Memento meî, Deus, quia ventus est vita mea. * Nec aspiciat me visus hominis. V/. De profundis clamavi ad te, Do- |
Pajenn:Heuriou brezonnec ha latin.djvu/601
Adlennet eo bet ar bajenn-mañ
581
Ofiç an Anaon.
