O ! perac murmuri, tud coupabi ha mortel !
N’oc’h eus-u qet mil goech, dre bec’hejou cruel,
Gant eun outrach sanglant offanset ho Toue,
Provoqet e goler dre gant impiete ?
Ah ! mar doc’h maleürus, accusit ho crimou ;
Rac int epqen zo caos ma zoc’h en abimou.
Abreuvet a chagrin, maguet gant guir regret,
Calmomp eta Doue, suppliomp-én bepret ; ·
Reformomp hor buez, reparomp hor fotou :
Ra vo sur da viqen mestr var hor c’halonou ;
Fouillomp eus hon ene peb coign imajinabl,
Ha scuizomp an ênvou dre glêmou pitoyabl.
Penaos ! hor stad affreus, e goler foudroyant,
E c’hourdrouzou spontus, e rebechou sanglant,
N’o deus qet consumet ar vestl eus hor c’halon ?
Hor maliç a voa par d’hon oll affliction :
Hac én deus e gostez en e furor zo bet
Qen cruel, qen terrubl hac an tigr irritet ?
E zaoulagad divin a zerre pa voelemp,
Evit na velje qet an daelou, p’o scuillemp ;
Neuze, hep nep egard, na differanç ebet,
Gant e zorn e-unan en deveus massacret
