verbou : Lacât a ran,[1] emezan, va deliçou da veza gant bugale an dud.
Ho fautou, eme c’hui, a so re vras evit tostaat alies oc’h Jesus, ar zenteles memes.
Mes, va mab, peguer fragil bennac e ve oc’h ene, m’ar gra e oll effort evit en em gorrigea, Jesus a deu atao d’e visita gant plijadur.
Lavaret a rit e pellaït dioc’h ar gommunion, abalamour ma en em santit indign. C’hui a dlefe lavaret : me fell din tachout d’en em renta dign, qement a ma c’hellin, da gommunia evit participa er graçou a accord Jesus d’an eneou devot pere en em unis gantan dre ar gommunion.
Ho communionou ne dint ral, nemet abalamour ma oc’h eus aon d’en em geina ha d’en em gontraign.
Aon oc’h eus rac ar ferveur hahituel-se pehini a c’houlenfet diganeno’h evit permetti deoc’h communia alies. En em glem a rit eus a zempladures hac infirmiteou oc’h ene.
Profitit eta eus ar remed effedus, an effedussa, pehini a gavot er gommunion. Jesus a so eur bara a vues.
Jesus, en e aviel, a c’halv d’e vanqet ar re sempl hac infirm, ar re baour hac ar re dall. Anaout a ra ho miser, ho paourentes spirituel, tenvaligen ho speret.
(a) Prov. 8.
- ↑ Prov. 8.
