Er preferi a rejoc’h d’an ezamant ho pige gallet en em brocuri. Falvout a reas deoc’h chom en dienes hac en eur stad dianavezet, e pehini ar brovidanç, peguement bennac ma zoac’h a lignes ar roue David, en devoa great deoc’h guenel.
Exempl admirabl a baourentes volontier hac a garantes, er memes amser, evit ar beaurien, pa zeo guir e rejoc’h servichout d’o zoulagi, presanchou ar rouanes, a bere ho pige gallet douçaat ar rigol eus ho paourentes oc’h-unan.
Va mab, ar guella usach a elfet da ober eus an abondanç, eo soulagi ar paour.
Mar hoc’h eus danves, ho pet memor mad penaus providanç an Autrou-Doue, oc’h о rei deoc’h, en deus hoc’h etablisset d’o distribui d’ar re a so dibourves anezo.
Na imitit qet an dud pinvidic avaricius, pere a zalc’h atao ho entraillou serret oc’h an ezomou eus ho breudeur hac ho c’hoarezet paour, hac a so guell gantho ho guelet о perissa gant ar viser, eguet n’en deo discregui eus a un dra bennac evit rei dezo.
Ne sonjont nemet da zestum tenzoriou er bed-ma : mæs dont a rayo ar moment e pehini, o passeal eus an amser d’an eternite, e tiunint[1] evel eus a eur c’housq bras hac e savint ho daouarn goullo.
(a) Ps. 75. 6.
- ↑ Ps. 75. 6.
