sion ar barfæta, qement a falveze da Zoue.
Ha me a gren pa gonsideran ar c’hroaziou neves pere a zestin evidon.
Mui a beoc’h em ene, mui a dranqilite ; va speret en em revolt, va c’halon a en em glem.
Doue[1] ne bermetto qet e veac’h tentet, affliget, eprouvet en tu-all d’ho ners, mæs atao e proportiono e sicour d’hoc’h ezom.
Chelaouit e c’hraç pehini dija a barlant ouzoc’h. Consantit d’e c’hraç, d’e inspirationou mad.
Sulvui Doue a brepar croaziou da un ene, sulvui e prepar dezi moyenou d’ho supporti.
Ar c’hroaziou a so unan eus ar pinvidica presanchou a elfe Doue da ober d’e grouadur, hac, oc’h o receo a galon vad, ar c’hrouadur a ra d’e grouer ar sacrifiç an agreapla.
Ar c’hroaziou a zestin deoc’h a zo bras, da lavaret eo, en deus varnoc’h dessinou bras a zilvidigues, a zanteles.
Ha fallout a ra deoc’hui ampech an Autrou-Doue da ober ar pes en deus c’hoant.
Ho troublien, hoc’h aon ne bellaint qet diouzoc’h ar c’hroaziou-se. Petra benac a rafac’h, e vezo ret deoc’h ho douguen.
(a) 1 Cor. 10. 13.
- ↑ 1 Cor. 10. 13.
