dinal, ar c’hreg crèn ha fur, eus a behini ar Speret-Santel a ra ar veuleudi ?
Labourat gant he c’heyel ha qemeret sourci a zervich he zy.
Beza en ilis, ober oræson, bizita ar re glan, chetu eno œuvrou excellant. Mæs mar ho grit pa vezit obliget da draou-all dre ho micher, ha credi a ellit-hu e rit bolontes Doue ?
Ret eo pedi ha pedi alies. Ret eo memes, qement ha ma zeo possubl, pedi atao, mæs mar c’habandonnit, evit pedi, an occupationou da bere oc’h oblich ho micher, ho peden n’en deo qet agreabl da Zoue.
Pet œuvr collet evit an èn abalamour hor bolontes propr, ha non pas bolontes Doue, a vezo bet ar pen-caus anezo !
Mæs peguement a denzoriou a verit na zestumo qet, en actionou hac en exerciçou eus a eur vuez commun hac ordinal, an nep en devezo ho great evit oboissa ebqen da volontes Doue !
Cals a dud, pere ne zeblantont qet deoc’h acqisita meritou bras, a vezo gouscoude henoret en èn muioc’h eguet na songit, abalamour d’ar fidelite ho deus d’an deveriou ar re vianna eus ho c’hondition hac ho micher.
Ar mæstr a behini e parlant an aviel, ne lavar qet d’e servicher : Antreit[1] er joa
(a) Matth. 25. 21.
- ↑ Matth. 25. 21.
