ho c’heuillo, mæstr divin, partout elec’h ma zeot.
Ma na glêvan mui parlant ac’hanoc’h en ty en em gavan, e quitain evit monet e lec’h ma ho clêvin.
Beveich ma vezin en occasion a bec’het en eur gompagnunes, e tec’hin, m’ar bes possubl, pe ma n’er guellan qet, e serrin va diouscouarnoc’h ar bed hac e langaich, evit chelaou ar pes a lavarot, ô va Jesus ! d’am c’halon e secret.
A hent-all e pe andret benac e venn, e c’hallan tanva ar bonbeur a glascan.
Parlantit, ô va Autrou ! parlantit continuellamant ous va c’halon. Me[1] a chelaouo gant attantion ar pes a lavaro an Autrou-Doue din e fond va c’halon.
Eurus[2] an hini a blich ganeoc’h da instrui ha da formi en anoudêgues eus ho lezen ! caout a rayo pe a dra da zouçaat e boaniou e amser ar chagrin hac an affliction.
Ho Peleyen a barlant din alies eus ho pers, hac e c’hallan profita meurbet eus ho c’homsou.
Cals a levriou mad a lennan, a glêvan lenn gant plijadur, hac a barlant din ac’hanoc’h ; mæs ma na glevan, er memes amser, ho moues, pe seurt impression a rayo an traou-se oll varnon, pe seurt froues a dennin anezo ?
(a) Ps. 8. 48. (b) Ps. 93. 12.
