Mam an Doue a beoc’h, obtenit din ar c’hraç na affligin[1] den james dre gomsou dipitus.
O c’hui, a behini an hano ebqen hac an imachou a zigaç en ene santimancbou a zouçder ! goulennit din ar vertus-se a zouçder, ar speret-se a beoc’h, pere a verit deomp an titr henorabl a vugale[2] Doue.
Me a intercedo evidoc’h, va mab ; mæs, eus ho costes, respontit d’ar graçou pere a obtenin deoc’h.
Ar graçou ne lamont qet an difficulteou : sicour a reont d’ho zrêc’hi.
Me a voar penaus ar re-all ho chain alies dre ho humor inconstant, dre ho ideou dizêson, dre ho manielou particulier. Mæs graç Doue, mar sentit outhi, a zesqo deoc’h trec’hi an dic’hout, an oll gontroliesou, hac ho peso merit.
An occasionou da ober bursudon a gouraich n’en em bresant qet bemdes d’an eneou christen ; mæs bemdes, en eur support gant patiantet defautou o nessa, e c’hallont caëraat o c’hurunen.
Bues eur c’hristen a so eur vues a sacrifiç hac a souffranç, hac e zeus tud pere, dre ho defautou, a ro qasi bepret occasion d’o c’hresqi.
An oll dud[3] a bec’h e meur a rancontr : profita a dleont eta eus ar voyenou da effaci
(a) 18. 15. (b) Matth. 5. 45. (c) Jacob. 3. 2.
