Peguement ne souffras qet Mari pa glevas an tauliou morzol pere a anfonce an tachou e treid hac e daouarn ar mab qer-se ; pa velas sevel anezan er groas staguet var ar groas-se etre daou scelerat, insultet gant e adversourien joayus eus e varо, ha pere n’ho devoa da brezanti dezan nemet guin mesqet a vestl evit diminui e sec’het.
Er fin, pa er guelas o renta var ar groas e huanad diveza ha pa voue test eus an taul lanç gant pehini eur soudard a zigoras e gostes evit en em assuri eus e varo !
Er souffrançou cruel-se, Mari a zisques ar vrassa patiantet. Ne glêvchot qet an disterra clem o sortial eus he guinou.
Imita a rea var ar C’halvar, hor Salver e ty Gaïphas. Eno Jesus ne lavaras guer, rac inutil e vize bet dezan en em zifen.
O patiantet admirabl eus ar mab hac eus ar varo ! O ene affliget ! chetu eno ho squër en hoc’h affliction, en ho poan.
Mar deo necesser parlant, parlantit, mæs gant douçder ha gant eur speret a beoc’h. Ma n’ho chelaouer qet, souffrit eb lavaret netra ha ne opposit nemet patiantet d’an injustiç.
Mæs pe seurt patiantet a dleit da gaout ? Eur batiantet christen, frouez eus eur speret a religion, ha non pas eur batiantet tout-a-fæt humen, evel ma zeo inspiret avechou gant ar finessa pe an temperamant.
