Rouannés en Ælet a uél guet joé tro-ha-tro dehi bugulion peur. Mam er mæstre ag en ol amzérieu hum blige doh hum wélet én ur marchaussi, exposet d’en amzér rustan ag er blai.
Hui a oai coutantoh mil gùéh ér marchaussi-zé, eit ne oai er-ré pinhuic a Vethléem ér stad a brospérité é péhani é vihuent.
Disquet a vazé, me mab, er bihan a gas a zeliet gobér ag er madeu ag en doar ; ha mar doh dibourvé a nehai, disquet estimein hou stad.
Er beurision, én effet, a ind a éel hum sellet èl tud malheurus a pe chongeant penaus en dès vennet Jesus ma vezai bet peur é vam ; penaus n’en dès bet ean-memb én é gannedigueah, aveit cavel, meit ur hreu, ha hoah unan ag er-ré peurran ; penaus n’en deoai quet, durant é vuhé, ul leh de lacat é bèn de repos ; ha penaus, én ur verhuel, n’en deoai aveit gulé meit ur groéz ?
N’en dès quet choéget é Apostolet é mesq er-ré pinhuic hac er-ré abil ; mæs é mesq er-ré peur hac en dut hemb abiltæt.
D’er beurision-é spécialemant é ma deit d’annoncein é Aviel ; hac ean ou hâr beta laret é sellou er péh a rér aveit-ai èl pe vehai groeit dehou ean-memb.
