ag é hræce, pé én ul lezel hou speret de monnet d’en dissourciage, pé doh hum abandonnein a volanté vad d’un dioustemant benac.
Hum reit d’en excelciceu a éel muihan hou touguein de Zoué ; mæs hum acquittet a nehai guet un esprit a religion.
Én œvreu ordinær hac én devérieu a hou stad, héliet desseinieu providance hou Toué péhani en dès merchet deoh ean-memb en obligation pamdiêc-cé.
Ne ret nitra guet presse : er presse, memb én treu santel, n’éel meit gobér næs d’en esprit intérior dré béhani en hum joéntér doh Doué.
A pe vehet ér joé pé ér boén, ne héliet quet er péh a lar deoh en natur. Ne yet quet de zisolein er péh a basse én hou calon d’en dut, mæs de Zoué.
Hum bliget é tisolein dehou er péh a ra deoh bout trist pé joéïus ; sellet-ean èl un tad pé èl un ami de béhani é éellet laret guet confiance er péh a ra hou chagrin pe hou coutantemant.
Dré er moyand ag er gonfiance-zen é surtout é ouniér é galon hac é avancér én union santel-zé, péhani a zou aveit un inean crechén er vrassan doustér ag er vuhé.
