Hanni aral ne hanaüai gùel eit hi er bris ag é leçonieu divin, ha ne danhouai mui eit hi en doustér ag é gonzeu. Doucet un dra-é, én effet, eit en hani a ouï difforh étré bouéh Jesus ha hani en dut, cleuet er honzeu a vuhé a sorti ag é vêc.
Un inean péhani en dès ur uéh santet péh quer mad é Jesus, ne éel mui bihuein hemb Jesus. Hi é dès déja, é mil occasion, cleuet é vouéh, ha hi a vèn hoah mil gùéh he hleuet. N’hum blige é léh erbet, ma ne gave inou en hani a gâr he halon ; ol er bouéhïeu aral a zou annéus aveit-hi, ma n’en dé ean é a gonze.
O péguement é tisplige conzeu en dut dehi ! Hi a gave ne gonzant dehi meit a dreu væn hac inutil. N’en dès meit conzeu Jesus a zou aveit-hi speret ha buhé.
Quentéh èl m’er hleu é conze, hi a bella doh t’hi ol er chongeu aral, eit rein ol hé attantion d’é langage divin, rac ma plige dehi calz mui eit ol en treu caërran a éelléhai cleuet ar en doar.
N’en dès nitra a gleu guet mui a joé, a béhani é talh fidelloh chonge, ar béhani é ra méditation guet mui a soin ; mæs n’en dès nitra ehué a béhani é tèn mui a brofit.
Mar dé cousquet, èl er pried a béhani é conze temb er hantiqueu santel, hi a zihun, èl er pried-cé, quentéh èl ma cleu
