ùélet Jesus é passein sammet édan er bouis ag é groéz, é péh mor a dristé ne zelias hum gavouit béet calon Mari, a p’er gùélas astennet ar en autér a yai de vout ruet guet é oêd, hac ar béhani é teliai bout laqueit d’er marhue !
Ah ! pe éellehai ahoël soulagein hé mab én é zrougueu én ur fæçon benac, harpein é bèn pléguet édan er bouis ag é souffranceu, torrein er séhet a béhani en hum glêm.
Mæs non pas : é léh éellein bout ingorto é teï unan-benac ag er-ré a zou doh er gùélet ar ér groéz, touchet guet truhé doh t’ou, de rein dehi er moyandeu d’er soulagein, ne gleu a bep-tu meit teadeu impi péré a insult memb puissance ha divinité Jesus.
Eellein a rér cavouit un doustér benac é souffrein aveit en hani a gârér ; mæs calettet-é gùélet é souffrein en hani a gârér hemb éellein er soulagein !
Petra a reï enta Mari én occasion anquinus-cé ? A hi a chommou bet er fin de ùélet un dra quen horrible ? Pé a hi a belleï eit n’hé devou quet en anquin de ùélet hé mab é verhuel é creis en tourmanteu.
Forh dihaval doh mam Ismaël, péhani a gùittas hé hani eit n’hé devehai quet er gùélet é verhuel, Mari a chom étal troed
