Quênt m’em boai receüet visit en Æl, m’em boai liés conjuret en nean, èl m’en deoai groeit en dut santel a Isræl, d’hum changein en ur hloéhen douce, ha de zigasse ar en doar en hani a zou just dré excellance ; mæs n’em behai bet jamæs credet chongeal é vehen bet er Uirhiés-cé a rehai d’er bed é Salvér.
A pe ouen bet assuret é ouen neoah choéget eit bout é vam, læn a humilité é uélet er rang ihuel hac inourable de béhani é ouen destinet, ô me mab ! nac a santimanteu mad a saüas ém halon ! Péh ur joé em boai mé bet santet é possédein men Doué étré men digosté !
Er memb Doué en deoai vennet hum joéntein dohon én ur fæçon quer stert dré en incarnation, a zesir, me mab, hum joéntein dohoh dré er Gommunion ; mæs bihan é er gred e hoès d’hum joéntein doh t’ou.
Ne cheleuèt quet doh en digaréieu a fournis deoh hou lezidantet hac ur faus humilité, eit péellat doh en daul santel.
Hui a lar é ma en dougeance hac er respect a vir dohoh a dostat d’hou Toué ; mæs en dougeance hac er respect a zeli pléguein d’er garanté, ha ne zeliant chervige meit de rein mui a hred d’er garanté.
