Déét enta ol brastet en dut d’hum gol ha de zisparissein dirac oh. N’en dès a vrastet véritable meit en hani ne éel na cresquein na bihannat.
O men Doué ! Doué er vertuïeu ! pihue a zou haval dohoh ? Hui hou ç’hunan a vérit bout adoret én nean hac ar en doar, rac hui hou ç’hunan a zou en Doué bras, en Doué perpet bras, en Doué bras én tout ha partout.
Bras én hou ç’ol œvreu, ér bihannan èl ér marveillussan ; ér boquet ag er parqueu, èl ér stiret ag er firmamant.
Bras é furnès, é puissance, é justice, é madeleah. Ah ! pihue a éellou jamæs, ô men Doué ! conze a hou prastet én ur fæçon dign a hanoh.
Obliget-on d’avouéein, aveit hou cloër, n’en don quet capable d’er gobér. Rantein gloër d’hou prastet infini é hanaüein é ma drès en ol mêlationeu ha drès ol er péh a éellér laret.
A caërret é cavan-mé, ô Mari ! hou cleuet é cannein misericord en Eutru Doué guet er memb bouéh péhani a gann
