Enn-han eman he oll fizianz. Ne gount ket var mignouniach tud ar bed, rak mignouniach ar bed-man a dremen buan, ma ne deu ket aliez da drei e trubarderez.
Enn-han eman he oll esperanz : oll vadou, oll blujadurezou ar bed-man ne c’hellont ket karga mad avoalac’h he galoun. An den a zo krouet gant Doue evit he garet hag he zervicha, setu perak n’eman he heurusted nemed e Doue epken, ha setu perak ive eman enn-han he oll espepanz.
- Aviel St Vaze, — Unnekved pennad.
’ar mareou-ze, Jesuz a lavaraz ar c’homzou-man :
C’houi oll hag a zo pleget a zindan
ar beac’h euz ho pec’hejou, deuit oll d’am
c’haout ha me ho tizammo ; ha me, el leac’h
an distridigez, a skuillo eul laouenedigez nevez
enn ho kaloun. En em lakiit ep aoun ebed da
heulia va lezenn, lezenn an Aviel. Grit an dra-ze,
hag e velfot dreizoc’h oc’h unan peger
madelezuz ounn enn ho kenver, ha pegement
e tiskennan betek enn-hoc’h evit diskouez
d’eoc’h n’ounn ket eur mestr rust, mez eur
mignoun karantezuz. Mar kirit ober kementse
e kafot ar peoc’h d’hoc’h ene, rak servicha
ac’hanom-me a zo eun dra zouz meurbed, ha
servicha ar bed a zo trenk a c’houero.
Ar c’homzou emaoun o paouez lenn a zo komzou Doue he unan. O va Doue, ra deuio ho komzou da sklerijenna va spered, da laouenaat va c’haloun, da rei dign nerz nevez da vale varzu ennoc’h ! Ho komzou, hoc’h aliou eo boued va ene. M’en em blij o lenn anez-ho,
