166 — ér guér, hemb chonjal displijein dehou. flenen, én é golér, e ari deourn ha treidé groaidur hag en taul èl-cé én ur fournaes . ardant. Neoah, é vam, aflijet rac ne huélé mui hé hroaidur, er hlasquas durand tri dé hemb er havouèt. Én hé afliction, hi er galhué partout hag hèmb cess dré é hanhue. Ean e gleuas anfln hé boéh hag e rescondas dehi ag er fournaes ardant. Hi e ridas quentéh trema er fournaes, hag er gùélas abarh én é sèu ha joéius mad, hag en tennas a greis en tan quer yah èl ma oé bet taulet abarh. Un Dam, e laras-ean d’é vam, gusquet guet pourpr, e lahé en tan tro-ha-tro dehou hag e ré dehou de zaibrein p’en doé dobér. En Dam-zé e hellé bout er Hnérhiès Vari. En ampeleur Justinien, ape gleuas conz ag er miracl bras-cé, e hras badéein er hroaidur hag é vam; maes ean e gondannas d’er marhue en tad barbar-hont, péhani ne vennas jamaes hum gonvertissein. (Histoér ng en llis, ir btai 552.) Riflexion. Péh nr miracl arihuet dré vertu er Sacremant ag en Autér? Tosteit enta guet confians ha guet caranté doh taul Jesus.
Digitized by Cjoogle —
