de larèt-è, liès én dé, mæs quentèh ind e sàuou a nehai. Ré-ral e gommettér ésprès, a vat ha libr volanté, èl mei, revè S. Augustin, daibrein pé ivèt hemb dobér ; conz mui eit ne faut ; coll en amzér é larèt conzeu inutil, chom ér gulé a pe vai mall sehuel de bedein ; bout raï friand ha tantét guet er bouéd mat. Laqueit hoah guet er-ré-ze el lizidantæt ha parèss é peèllad er chongeu fal ag en isprit ; {ne conzan quet ag er chongeu inemp d’er burtæt, d’er Fé, de Zoué, &c. Rac er parèss é peèllad er sort-ze, e zou quasi attàu péhet marvel). Me gonz ag er chongeu a yeinnion doh en Nessan, ag er chongeu a hloër, a ivi, a zisprisance, a hum glêm eit tra distér a hur méstr : me gonz hoah ag en dibarfætioneu pé parèss é térhel hun isprit én hur pedènneu ; ag er gueuyér distér ; ag en attahign e rér d’er-ré-ral eit hoarhein ; ag er goab, en dambris e rér a unan-benac...
Ne seèllet quet er péhet veniel èl ur bagatèl, ha ne laret quet én ou calon : Me féhedeu zou distér ; ne ran quet droug vras é chom én-ai. Ne rét quet droug vras, é-mé S. Bernard ? Ah ! quemènt-ce zou un obstination veritabl, ur blasfæm inemp d’er Speret-Santel. Rac-ce é lar S. Augustin ne vehai quet quer bras droug revinnein ha distrugein er béd ha quemènt tra-zou ol, èl offancein Doué dré ur péhet veniel : rac en distérran offance groeit d’er Hrouéour, e zou goah eid en ol drougueu e eèllehai couéh ar en treu crouéét...
