Er Fé-zou ur Vertu Theologal, de larèt-è, ur sclærdér surnaturel péhani e zoug mab-dén bet-ha Doué mèmb. Er Fé e ra demb credein ferm, hemb doutance er bet, ol er péh en dès Doué revelét d’en Ilis, hac e ra demb en Ilis de gredein ag é berh, rac ean en dès int larét ha n’eèll quet hum drompein nac hun trompéin. Doué, é-mé S. Paul, en dès conzét guharal doh hun Tadeu dré guêneu er Brofætèt ; mæs goudé ean en dès conzét dohemb dré guêneu é Vab uniq. Ni e ouair enta sur en en dès conzét : en Ilis el lar demb, hac en Ilis n’eèll hum drompein nac hun trompein ; rac er Speret-Santel e zou perpet guet-hi dré é assistance, eit ma vou goarnourès d’er Scritur sacrét, péhani-zou conzeu Doué memb, eit m’ou expliquou ha ma hansaignou demb opèn er gurionnéeu deit a vêg de vêg ag en Apostolèt beèd-omb, ha péré, hemb bout comprênét ér Scritur santel, e zou neoah conzeu hun Doué.
Er Fé e sàu mab-dén beèd en Nean eit contamplein parfætioneu infini hun Doué, eit considérein en dondaed ag er Misterieu a hur Religion, hac adorein er péh n’eèllamb quet comprenein dré er sclærdér a hur ræson goann ha distér. Dré er Fé é hanàuamb pèh quer misericordius-è hun Doué é quevir er-ré e zistro doh-t’ou a galon, ha pèh quen terribl vou é vangeance inemp d’er béherion obstinét. Er Fé e laq én hur halon en dougeance santel a zisplige dehou, hac en dezir carantéus d’obér
