turel é flem hac é dantationeu ar peb-unan, é-mé S. Charles.
Me ouair é lar S. Francès a Sale é h’eèll bout guhavè circonstanceu é péré ne vehai quet marcè un droug coroll : mæs ean e lar quemènt-ce guet conditioneu péré n’en dint quet de oust er-ré e vourr é bobanceu er béd. (Leinet er Chapistr XXXIII, Parti III ag er Vuhé devod).
Er horolleu e zou dihuènnét dré en Ilis ha dré Ordrénanceu er Roué. Raï hir vehai scrihue en Decredeu ag er Honcilleu inemp de guemènt-ce ; ne gonzein meid ag er Reglemanteu a Éscopti Gùénèd, péré e venace a éscommuniein er-ré e fourniss ti hac er-ré e ya d’er festeu noz, d’er filageu, d’en néereaheu, ha d’en ol fal-assambléyeu-ze. En Inourabl Charles-Yéhàn a Vertin, Éscob a Uénèd, én é Lihér ag er blæ 1753, e ordrén absolumant » d’en dud a Ilis gobér ou fossibl eit difacein er filageu a bautrèt ha mèrhèt, er ridereaheu noz, é spécial ag ur guær d’un-aral, en æredeu bras ha saffarus, er fraudeu hac er horolleu publiq : rac malheurusemant ne ouyér meit raï pèh quen dangérus int, ha de beguemènd a béhedeu é vènt occasion... Ean e zihuèn hoah doh en dud a Ilis a monèt de larèt en Overèn d’en Ilizieu, d’er Chapélieu, ital péré, pé dré en occasion a béré é vai goureneu, mèlladeu, pé corolleu ; hac ean e venace a éscommuniein hac a laquad idan çansurieu en Ilis er-rè n’aboeisseint quet. »
