gueu e zou ur gonz pé ur sign contrel d’er péh e chongét, guet intantion de drompein. Me lar, contrel d’er péh e chongét : rac conz inemp d’er urionné guet er gredèn é vai gùir er péh e larér, n’en dai quet larèt gueu mæs hum drompein. Me lar hoah, guet intantion de drompein : rac larèt piqueol daufenneu, marveilleu e ouyér erhad ne veint quet credét guet hanni, n’en dai quet ur gueu.
Bout-ç’ou tri-sort gueu : 1.° Ur gueu e ra næz, pé domage, pé poén. 2.° Ur gueu eit hoarhein, eit bourdal. 3.° Ur gueu eit gobér plijadur de unan-benac hemb gobér poén d’un-aral, pé e larér eit hum dènn a affær. En eu-zehuehan n’en dint quet liès-mat péhedeu marvel, penaus-benac m’en dint perpet péhet.
1.° N’en dai jamæs permettét larèt gueu ne vern é pèh occasion nac é pèh affær. Ur gueu e zou un droug a nehou é hunan ; hac er péh-zou un droug a nehou é hunan, e zou dihuènnét perpet hac é peb-occasion. Naren, é-mé S. Augustin, en digaréeu e glasquér eid éscusein er gueuyér, e zou ol faus. Hac é vehai possibl tènnein ol er-ré dannèt ag en ihuern, ha salvein ol en dud guet ur gueu distér, ne vehai quet permettét el larèt. N’en dai quet enta permettét larèt gueu eit mirèt a vout noæzét, eit mirèt doh brud, eit sauvein hur buhé, eit sauvein ur hroaidur e vehai prest de verhuel hemb Badiènt. Rac én un occasion èl-ce ne vehai quet permettét
