nissein ag en drougueu ou dès groeit d’er-ré just. Ne faut quet bout souhét mar lausq Doué en dud impi de vihuein d’ou chonge ha d’obér ou fantazi ; rac ean e ouair sur n’achappeint quet a dré é zeourn mar dalhant mat d’en offancein, hac ean e eèll, a pe garou, ou funissein pé ér béd-men, èl m’en dès groeit mar a uéh, pé ér béd-aral, ma ne hum gonvertissant quênd er marhue.
Doué-zou infinimant mat ; de larèt-è, Doué-zou er vadeleah memb, hac e scuil hemb-cèss é vadeleah ar en treu crouéét. Dré un éffæd ag é vadeleah en en dès crouéét en Nean, en doar ha quemènt tra-zou én-ai : dré un éffæd ag é vadeleah en ou honserv hac é pourvai é zobérieu de bep-unan. Dré un éffæd ag é vadeleah é ta bamdé en heaul de rein splandér d’er ré fal quer clous èl d’er-ré vad, hac é couéh er glàu é parqueu er péhour quer dous èl é ré en dén just. Dré un éffæd ag é vadeleah é vag hur horveu, hac é ra d’hun ineanneu er secourieu necessær eid arrihue él lehuiné ag en Nean. Dré un éffæd ag é vadeleah en hur souffr ar en doar deusto d’hur péhedeu, hac en hur gorto d’obér pénigèn. Gùir-è é hès tud péré n’en dint ( haval vehai) ar en doar meid eit bout malheurus : mæs ne faut quet credein eit quemènt-ce n’en dès Doué madeleah er bet eid er-ré e lausq èl-ce d’andur : réd-è é contrel considérein é homb ol péherion, hac é véritamb hoah hilleih mui eit n’hun n’ès d’andur. En dud-ce e
