Hag ar manac’h a yeas eur wech all, c’hoaz, da skei war dor ar baradoz.
— Piou ’zo aze ? eme zant Per.
— Dom Yan a gouent Sant-Vaze.
— N’eus plas ebet ama, evidout.
— Lez ac’hanon da vont ebarz, Perig, pe me lavaro out eur c’hakous.
— P’e gwir es peus lavaret kakous d’in, ne deuï ebarz, biken.
― Allo ! mat, eme Dom Yan. Te pezo deus
va c’helou.
Dom Yan a jomas e toull dor ar baradoz. Dre ma teue eneou da c’houlen digor, e fourre anezo en e zac’h. Ene ebet mui ne dea d’an Envou.
Sant Per oa inouet. Ne wele mui pen kristen ebet. Hag eun devez e lavaras d’an Aotrou Doue :
— Perak da vihana, ne deu mui den ama ?
— Perak ? Paour keaz sant Per ! Dom Yan a zo aze e toull an nor hag a laka en e zac’h an holl eneou dre ma teuont.
— Ah ! setu eur guden, avat. Petra da ober da vihana ?
