Epad an amzer-ze, Beg-lor a glaskas en em zila kuit. Mez kroget e voe ennan hag ar roue e lakeas staga ouz ar groug hep marc’hata.
Merc’h ar roue a zimezas d’an hini oa
dleour d’ezan eus he buhez. An eured a voe
great, en devez-se, dioc’h-tu. Friko oa bet e
giz n’ez eus bet gwelet morse. Hag an holl
voe laouen, dreist-holl ar brinsez yaouank
hag he zad.
D’an devez goude ’n eured, an den nevez, o tigeri e brenest diouz ar mintin, a welas dirazan eur c’hoad bras.
— Sell a lavaras d’e bried, eur c’hoad e-kichen aze ! Da c’hedal ma vezi savet ha gwisket, me ’zo vond d’ar c’hoad-ze, d’ober eun dro jase.
— O ! nan, va mignoun, eme ar briñsez yaouank. O ! nan ! Ne da ket, en hanv’ Doue ! Kement-hini a ya d’ar c’hoad, aze, a jom ebarz. N’euz eus gwelet hini morse o tont kuit. »
Mez an den yaouank en doa e benn.
Gervel a reas e gi, kemeret eur fusuilh hag en hent.
Lazet en doa dija eur bern anevaled gouez.
