— Nan, Aotrou Roue, emezan.
— Nan ! Mez petra ’fell d’it ’ta ?
— Me, ve gwelloc’h ganen kaout kant taol fouet.
Ar Roue a gredas oa Dorig eun den sot. Mez Dorig a zalc’has mad. Hag ar Roue, a asantas rei d’ezan ar pez a c’houlenne.
Neuze, Dorig a reas gelver an tri zoudard dirag ar Roue.
— Hen-ma, a lavaras en deus goulennet an hanter deus ar pez am bije bet evit va fesk. Roit d’ezan ar pez ’zo dleet.
Ar zoudard a bakas hanter-kant taol fouet. Krial ha lammet a rea gwasoc’h eget n’ouzoun petra. Met e lod en devoa, evel just. Hag en dro d’ezan an holl a rea goab hag a c’hoarze.
Evit an eil hag an trede soudard, oa ar memes tra. Pep-hini oa roet e lod d’ezan.
Ar Roue a lavaras goude da Zorig : « Brema e chom daouzek taol evidout, »
— Ia ’vad. Mez me gavo, marteze, unan bennak d’o c’hemer em leac’h.
— Ah ! mad. Kerz da welet.
Ha Dorig e kear da di eur marc’hadour fouetou.
