Eno, eman an dalc’h, ma fôtr !… Ha ker gwir ’eo ar pez a lavaret ma tibabas, Hon Salver, e ebestel, e-touez ar besketaerien, ha c’hoaz ne oant nemet pesketaerien dour dous… Moarvat, ne oa ket re all en e vro… Anez ! !
Hag ar bigi… n’int ket holl distro ?
Evel ma vijent, Môn, rak hervez ma lavarer, ez int bet gwelet o vont da glask ar gwasked e-trezek ar Porz-Gwenn. Unan dioute, koulskoude… hini mab Job ar Barzig, eus Kastel-Meur… ha c’hoaz e tle mont da vedesin…
Petra ?… Petra ?… Bag Yfig ?
Alô ! Môn l Da betra d’it en em jala kement-se ? Ker mesket e oa ar bigi an eil gant heben,… hag arru e oa serr-noz, ma n’ eus ket bet gallet o anavezout holl marteze… Piou a oar ?… Marteze eman gant ar re all !
Mab Job ar Barzig !… Met, ha forz a ra d’in me, p’ eman e vagig e-touez ar re-all, pe n’eman ket ! pe e c’hello mont e span, fenoz, pe n’allo ket !… Ni, bepred, n’hon devo repu ebet warc’hoaz… (Môn o taeraat) Hag ez eo e vamm, n’ouzout ket, Soëz… hon daol er-maez ac’han !…
Ya ! hen goût a ran, awalc’h ; hag ez eo abalamour da ze ez oun deut, aman e ti, en eur dremen, evit lavarout d’it penôs, vel ma c’houzout, n’ em eus nemet eun tamrnig koz lochenn, paour awalc’h. Met ma rafe plijadur d’it degas da dammou treou du-man, ha dont da loja d’am c’hlotenn (en eur diskouez an daou bugel) gant an daou baourkaez-man, ken ez po kavet elec’h-all…
Mil trugarez, bennôs Doue d’it. Soëz !
Diouz red, e c’halfe beza graet eur spanaënn, aman, kement hag hirât ar « jeu ».
Red mat eo e vefe kollet awalc’h da benn ganit, Môn, evit kemer kement-se a drubuilh. Ma talc’hez da vont war an tu-ze ez ay abretoc’h eget koulz, da sac’had eskern d’ober sukr d’an Normandi.
