Pajenn:Kilhere - Buhé er Sænt.djvu/308

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

Mayeul. ii Mcd. Ne zas quet de bèn ag un aiïeer ques dkei hemb paud a boén hac hemb en dout hilleih de souflrein. Dobér en doé ag un doustér, ag^ un humililé hac ag ur batiantset quer bras èl m’en doé. É zoustér admtrable e hroé dehou gounit caloneu er rè e laqué dihuen guet muihan a ahurtemant. Er ré-zé oé ordinaeremant e receué qnetan er changemanleu e broé , hac ar ou ezample er réral hum ranlé aez hac a yo-lanté vad. En ur santein penaus nen doé quet mui pêl de vihuein , ean e laquas sant Odilon, é zisciple, de vout Abad én è iéh. Délivret drè-zé ag er gargue hac ag en ambarras ag en aftaerieu , ne chongeas mui meit ag hum breparein, guet ur grèd nehué , de verhuel; maes , pedet dré er Roué ’a France de zonnet de Baris aveit laquat ehué reihtaet é abaty Sant-Denis, er Sant, pèhani ne houyé refuse nitra a pe oé question a hloèr en Eutru Doué, hum laquas én hènt, én * drespet d’é ouaid bras; mses én ur arrihue é Souvigni, ér Bourbonai, ean e varhnas èt ma varhue er ré juste , er blai nèu hand puarzèc ha-paar-uiguênd , ardro en ouaid a eih vlai ha [puar-uignênd. Réflexlon. Sant Majeul e gavas hilleih a boèn hac en doé bet hilleih de souflrein quént ma ellas laquat reihtaet èr houvandeu-cé, é péré ul iod vad ag er règlenneu quetan e oé bet lausquet a cosié dré lezidandset er Supériorèd. JEssoh-é inslituein a nehué un Urh santel a venéh , eit nea dè er changeid goudé. AEssoh-d ehué laqnat èr hommancemant reihtset vad èn ur tyegoeah hac er goarne, eii nendé et laquat én-ou a re-torne, goudé ma vé deit en disordre. Mistre ha msestrèsèd , veillet enta ar er ré e zou èdan hou ^’autorité hac èn hou cargue : ne ret quet dehai rai a liberté; ne soufliret quet raa hnm zirangeint; n’ou iausquet quet de gnemér ur fal blègue; laqueit èhuéh ba dihoallet abret; rac mar tardet , ne ellehet quet mui, nameitdré hilleih a fcoèn, ou feorri-gein hac oo laquat én hènt mad. • • Ur supérior hac ur msestre Soignus e ispèrgne hilleih a fauteu d’er ré e zou én ou harguè ; mirèt e rant ne gouéhant è mar-a-béhèd, hac ispergnein e’ rant déhai indr-toeiab hilleih a boén hac a chagrin. ï3