Pajenn:Kilhere - Buhé er Sænt.djvu/618

Ar bajenn-mañ n'eo ket bet adlennet

n 5g8 Sant Jébôme* 3o Guenholon: é sclasse. En hoant en doé d’hum hoarne. pur ha de vihncin é graece Doué, e hroas dehou pêllat doh en oecasioneu daogerus a béhèt e gavé inou; er studi hac en excelciceu a zevotion e hroé a guetan è ol occupation; maes èl nen doé quet bet en avantage de gouéh étré deourne mistre vertuus, roaes quêntoh hemb religion, ean e zas imbèr de vout or-gueillus ha laen a vanité; ha deustou ne gouéhas quet ér vinceu brassan, nen doé quet mui ehué er yertuyeu e hroa hanâouet gùir disciplèd Jesus-Chrouist. En desir en doé hoah d’en dout un hanèuedigueah parfaet ag er Scritur santel, e hroas dehou monnet de baud a vroïeu aveit disquein el langage grec, en héhrus ha caldaïq, pèré e zou ag ur sccour bras aveit comprenein erhat ha par-(â^temant el Tivreu sacrct; hac é peb hro é hroé hankuedi-gueah guet en dud abillan aveit pourfitein ag ou sclaerdèr. Donnet e ras ehué é France ha visilein e ras ol er hérieu é péré é oé gùellan scôlage. En Escob a Antioche, én ur hanèouet é vertu hac é siance vras, e hroas dehou receu en Urheu sacret ha monnet én é gompagnoneah de Rome, é péh léh er Pab sant Damas en dalhas étal d’ou hac hum chervigeas a nehou aveit res-cond d’en difficultéieu e vezé degasset dehou a bep cartér ag er bed. En ol e admiré é sperèd eztraordinaer; maes a pe gon-siderènt é benigcn, é vuhé santel, é vodesti, é humilité, é sanlènt ur respet hilleih brassoh hoah avcit-ou hac en en istimènt davantage. Arlerh marhue er Pab, ean e gùittas Rome aveit monnet d’er guér a Yethléem, é péh léh é oé bet gannet Salvér er hed. Inpu ean e gonduyas ur vuh<é quer calet ha quer ruste èl hani er venéh gredussan ag en deserh; neoah é oé bet iantet dré dantationeu cruel énep d’er burtset, péré e droublé hemb cesse é sperèd. Deustou ne chervigé en tantationeu importun-zé nameit de rantein é vertu purroh, è oènt neoah eit-ou ur vamen ag en afflictioneu brassan. Chetu amen pe-naus é conzè ean-memb él livre en dès bet composet a zi-vout en dangérieu ag er vuhé-men, aveit discoein penaus ne vèr quet ér msez a zangér eit er salvedigueah memb én desèrh .. . ’ ; . ; Na liesset a fiuéh, em’ean, a pe vezen me bunan ha pêl doh saffar er bed, é creden-mé hoah gùélet dirac men deur