graet al labour, me a zigaso eun tog nevez d’it, rak dister a-walc’h eo an tamm boned truilhek a zo ganez. »
Magetpell a ya. P’emañ an douna eno, e stlap mevelien ar roue ar maen-milin war a benn. An toull a zo e-kreiz ar maen a zo bras a-walc’h just evit e benn. Ha Magetpell a soñj eo ar maen-se an tog nevez roet d’ezañ gant ar roue.
« Bennoz d’eoc’h, Aotrou Roue, evit ho tog nevez ! » emezañ.
Ha fouge a zo ennañ gant eur seurt tog. Sevel a ra ac’hano, ar maen war e benn, hag estlammet eo ar roue hag e wazed ivez.
Ar sorser, o c’houzont an doare, a laka eur gorden en dro d’e c’houzoug hag a ya en-istribill ouz eur wezenn.
Ar roue avat a wel ne dalv ket d’ezañ klask rei mui da Vagetpell traou diaes-all da ober, hag heñ :
« Gwella den am eus gwelet biskoaz, Magetpell, eo te. Hag ar marc’had hor boa graet a zo gounezet ganez. Va merc’h a zo re yaouank c’hoaz da zimezi. Divezatoc’h az pezo anezi. »
« Amzer a zo. »
« Da bouez en aour a roin d’it evel m’hor boa graet klaoustre. Diwisk da dog eta, ha kae war ar baskul. »
« Diwiska va zog ne rin ket. Perak ne dennfen ket va bragez ivez ? »
Ha Magetpell war ar baskul. Aour a-walc’h d’ober e bouez n’eus ket er palez. »
« Me a vezo eur paotr mat, Aotrou Roue, » emezañ. « Roit d’in daou sac’had aour, hag e vezimp kites. »
Eur sac’had a laka Magetpell dindan pep kazel hag, e dog maen gantañ, setu heñ war-du ar gêr.
Ker bras ha pal eur forn e chomas digor o genou gant an dud, en e gêr, pa voe gwelet. E vamm avat, pa ouezas petra a oa en daou sac’h, a voe darbet d’ezi mervel gant al levenez.
Diwiska e dog a reas Magetpell neuze, hag e faoutas anezañ etre pevar damm, ha pep tamm a voe lakaet d’ober eur c’horn eus eun ti nevez kaer dispar. Ennañ e vevas, pell hag hir-amzer, Magetpell hag e vamm, o karout an Aotrou Doue hag oc’h ober vad d’an dud.
Ar Bobl,
du 1905.
