Da greisteiz e tigaser e lein d’ezañ, ha chom a ra e-unan gant ar gwilhaoued betek an abardaez-noz. Neuze e tap e c’houitell, e c’houez ennañ, hag int da zont d’e gavout ha da vale dirazañ, evel eur vandenn gwayed ! (gwazi).
Mantret eo tud an tiegez ouz e welout o tont gant al laboused.
« Graet mat eo da labour, » eme ar mestr.
« O ! n’eo ket diaes ivez. »
Koania a ra Yann, hag an ozac’h d’e wreg :
« Penaos en deus graet ? »
« N’ouzon dare avat. Gouzout a rankimp. Ma kasfemp hor merc’h warc’hoaz da welout ? »
Hag, antronoz, e ya ar verc’h da gas lein da Yannig.
« Penaos, » emezi, « e c’hellez mirout outo da vont kuit ? »
« Gant ar c’houitell-mañ. Sell. »
Hag e sut, hag ar gwilhaoued a zo holl en e gichen.
Hag ar verc’h d’ar gêr, hag e tispleg kement-se d’he zad ha d’he mamm.
« Kaout ar c’houitell a rankin, » eme ar vamm.
Deuet Yann gant ar gwilhaoued, ar mestr a c’houlenn outañ prena ar c’houitell digantañ.
« Ne werzin ket anezañ, » eme Yann.
« Ma ! » eme ar wreg outi he-unan, « kousto pe gousto, ar c’houitell-se am bezo. »
Hag antronoz ez a he-unan da gas e lein da Yann.
« Mont mat a ra ganez, Yannig ? » emezi.
« Ma ’z a ker mat ganeoc’h, mestrez ? »
« Penaos e virez ouz ar gwilhaoued da vont kuit ? »
« Gant ar c’houitell-mañ. Me a c’houez enni, ha raktal e teu al laboused d’am c’havout. »
Hag ober a ra kement-se.
« Gwir eo, » eme ar vaouez. « Evit pegement e roï ar c’houitell d’in ? »
« N’emañ ket da werza. »
« Ugent real a roin d’it evitañ. »
« Ne roin ket anezañ. »
« Hanter-kant lur ? »
« Ne roin ket anezañ. »
Hag hi d’ar gêr. Heñ a zastum ar gwilhaoued hag a ya ivez.
Antronoz, ar verc’h adarre a zigas e lein da Yann.
« Va mamm he deus lavaret d’in dont, » emezi.
