« Mat, » eme Yann, « Hegarat tre out em c’heñver. »
« Ya, neketa ? Ar c’houitell a roi d’in ? »
« Ne roin ket. »
« Me a roio kant lur d’it. »
« N’az pezo ket anezañ. »
« Selaou mat : daou-c’hant hag eun dra ouspenn. »
« Petra eo ? »
« Aotre da bokat d’in e-pad eun eur penn-da-benn. »
« Ro d’in ar pez a zo ouspenn da genta. »
« Mat. Kemer kement a gari. »
Tremenet an eur (berr eo kavet, na petra ’ta !), ar verc’h a lavar da Yann :
« Dal daou-c’hant lur, ha ro ar c’houitell d’in. »
« Ne roan ket avat, » eme Yann.
Hag hi d’ar gêr, ha lavarout d’he mamm penaos he deus graet ha manket war he zaol memes tra.
Hag ar wreg d’he gwaz :
« Ma ! Hennez, ar Yann-ze, a rank mont kuit ac’han, c’houitell hag all ! »
Pa ’z eo digouezet Yann, e lavar ar mestr d’ezañ :
« Kae kuit ! »
« Graet em eus va labour, » eme Yann, « pelec’h emañ va fae ? Lavaret ho poa d’in e vijen paeet ker mat ha ma karjen. Daou sac’had aour a rankan da gaout, hag ar gazeg c’hell da gas anezo ganin. »
Roet int d’ezañ, ha Yannig a zistro d’ar gêr. Eürus e voe e-pad pell hag hir amzer… Setu petra eo kaout bennoz eur vamm ha beza trugarezus e-keñver ar re baour.
Ar Bobl,
c’houevrer 1906.
